We worden wakker van mijn gekregen stokoude Nokia mobieltje, en het lieve bedlampje maakt ons snel wakker: het is een TL-buis. De douche blijkt heeeeerlijk: een Niagara-waterval van warm water dat een klein zwembad veroorzaakt in de douche- / toiletcel, omdat de afvoer de douche niet bij kan houden en ik weiger de kraan zachter te zetten. Fantastisch…
Om 08:45 vertrekken we eindelijk, om vrijwel meteen Joleo kwijt te raken want hun stoeltjes waaien bijna van het dak af en ze moeten ze even vastzetten. Bij het tankstation vinden we inderdaad olie voor de versnellingsbak… het is alleen voor een automaat. Jammer dan… in het beste geval veranderd de auto zelf in een automaat, in het slechtste geval is het nog steeds beter dan GEEN olie. Met een accuboor maken we een gat in de dop van de fles, proppen daar een slangetje doorheen en persen de olie in de versnellingsbak. Er gaat maar liefst 750ml in!
Later vertrokken door sleutelen aan Volvo team 44.
Willen toch 1000k rijden, wordt lange dag!
Stemming is goed.
A&H: Voor alle eerste hulp onderweg!
Tijdens het rijden krijgt ons bakkie wat kuren, wat een enorm irritante, keiharde fluittoon tot gevolg heeft. We proberen van alles maar krijgen het wel stil… maar hoe het nu kwam weten we niet. Anderen geven aan dezelfde geluiden te horen, dus misschien lag het niet aan de bak?
Weer wat later en diverse frustrerende fluittoon-momenten later zijn we erachter dat de aansluiting van de microfoon er half uit hangt. Doordat de bak aan het dak hangt, hangt de mike continu aan de aansluiting. Het resultaat is dus dat onze bak de wijde omgeving trakteert op die gillende fluittoon… op alle frequenties! Ik zet het vast met ductape, probleem opgelost.309km: Sander rijdt voorop en mist de afslag naar het tankstation, de rest van de groep niet want we moesten ECHT even tanken! De Rocky tankt 51 liter in een tank van 50 liter, best knap!386km: Bij het eerstvolgende tankstation gaan we er weer vanaf en treffen daar de Volvo weer. Het is ondertussen tijd voor de lunch maar omdat het eten schreeuwend duur is in het restaurant eten wij wel in de auto. We hebben nog brood en Duo Penotti is lekker. De versnellingsbak van de Volvo maakt nog steeds herrie maar het lijkt minder te worden. Het kan ook zijn dat de radio harder staat…
Na de pauze neemt Ricky even pauze naast Leonie, Joris heeft ook een rijbewijs en stapt op de motor. Het blijkt dat Ricky last heeft van zijn stuitje na gisteren… beetje onhandig voor een motorrijder… En vandaag willen we meer dan 1100km rijden dus kan hij beter pauze nemen!425km: Brug van Millau! Op de kaart kwam hij al steeds dichterbij en nu ik hem dan eindelijk in het echt zie kan ik er niet over uit hoe mooi dat ding is. Je kan het zien als gewoon een brug tussen twee bergen… maar dan wel een waar de Eiffeltoren ONDER kan staan! De lange tuien maken een prachtig schouwspel, wat ik probeer vast te leggen op de foto. Het is nog gelukt ook… alleen de vergezichten kan je niet zien door de hoge railing. Het zal gerust de verkeersveiligheid ten goede komen, maar jammer is het wel…
Zo lang als dat je naar de brug toe leeft, zo snel is het ook weer voorbij. Maar het was de omweg MEER dan waard, nu maar kijken of we de boot nog gaan halen!
Het weer is ondertussen een stuk beter geworden, het zonnetje schijnt. Het waait wel hard, maar daar hebben we weinig last van. Hoe warm het is kunnen we niet met zekerheid zeggen ,de thermometer staat al sinds vertrek vast op 27 graden en dat was in Nederland een beetje veel… en vreemd dat het nu nog hetzelfde is.
Als we bij de grens met Spanje komen zitten we vlak achter een Ferrarri en een Rolls Royce. Het scheelt weer met de douaniers, want die letten alleen maar op de Ferrarri, die –na wat aansporing door de douane- twee hele dikke strepen rubber op het asfalt trekt en na 5 seconden uit beeld verdwenen is. In die tijd zijn wij maar gewoon doorgereden bij het stopbord, niemand die er problemen van maakt dus we blijven rijden. Dat was grens nummer 3!
Van Team Manic Moose horen we dat ze vandaag in een enorme file hebben gestaan. Er was een ongeluk gebeurd en de hele snelweg naar Madrid –de ‘snelle’ route dus– zou nog ruim 2 uur afgesloten zijn. En ze stonden er al even… Ergens zijn we er wel blij mee, het is dan wel geen race om als eerste in Sotogrande aan te komen, maar we maakten ons toch een beetje ongerust dat we door onze omweg van 300km toch verreweg als laatste zouden aankomen. En aangezien de vorige groepen soms moeite hadden om de boot te halen… Qua afstand zitten ze nu dus ongeveer even ver vanaf de boot als wij, nu maar hopen dat we geen tegenslagen krijgen!
Manuela
Overigens zijn we weer een paar tank- en plasstops verder maar zorgt de UTD-modder nog steeds voor Good Vibrations, terwijl Norah Jones vliegles heeft gekregen omdat ze weigert te zingen. Na een aantal keer over het Spaanse asfalt gestuiterd te hebben is ze hopelijk overreden door een vrachtwagen. Dat ze moge rusten in stukjes.
Over CD’s gesproken: voor vertrek hebben we aan iedereen gevraagd om CD-tjes voor ons te branden met hun eigen muziekkeuze erop, zodat we onderweg nog eens verrast konden worden met muziek. Onze eigen CD’s kennen we wel… dus is het leuk om andermans muziekvoorkeur te horen. Meerdere mensen hebben ons CD’s meegegeven, maar Henry en Rinske hebben er maar liefst TIEN gedoneerd! Omdat we toch ergens moeten beginnen starten we maar met H&R CD1, en worden inderdaad verrast door hun muziekkeuze. Na de eerste twee noten van het eerste nummer wordt ik heel bang en jawel… ik krijg gelijk. Dit MOET de keuze zijn van Henry, of Rinske is gehersenspoeld.
‘Manuela’ van Jaques Herb
Moest dat nu echt, Henry??
Maar goed, we hadden beloofd dat we alle nummers op alle cd’s zouden afluisteren en we willen geen spelbreker zijn. Dus we bedwingen ons en laten het nummer doorspelen. Vier frustrerende minuten later is het nummer godzijdank afgelopen, op naar nummer 2. Slechter kan het niet worden…
Alleen lijken die noten… Hadden we die niet al gehoord? DAT zal toch niet? NEE toch? Of wel? Ik word GEK… WEER MANUELA!!!
Ik kijk Harold aan met een overduidelijk gepijnigd gezicht want hij is het meteen met me eens dat we maar gaan afwijken van onze afspraken… ZAPPEN!!!
Nummer 3… nee he? Manuela… Hij zal toch niet de hele cd…
Nummer 4… Jahoor… Manuela. Dit gaat er slecht uitzien…
Nummer 5… hoe kan het anders… Manuela…
Nummer 6 t/m 17… jahoor… gelukkig paste het er niet NOG vaker op. Een hele harem van 17 Manuela’s op 1 cd. Hoe VERZIN je het. Het is zoooo slecht dat het eigenlijk wel humor is! Alleen is het niet grappig genoeg om hem daadwerkelijk te laten draaien, op naar een eigen CDtje. We durven even niet een andere CD van Henry & Rinske erin te doen…
823km. We stoppen nu voor de derde keer bij een restaurant en we komen erachter dat ook deze is gesloten tot 8 uur. De eerste bleek nog in aanbouw, de tweede bleek niet te bestaan en deze is dus nog niet open. We gaan vooruit, hij BESTAAT tenminste. We zijn bij Barcelona, het is half acht en we hebben honger! Na even getwijfeld te hebben of we niet gewoon demonstratief op de parkeerplaats zullen gaan koken, rijden we toch maar door. We willen nog steeds de 1100km halen vandaag, dus we moeten wel!
870km. De thermometer valt van het raamkozijn tussen de zonnekleppen. Als ‘schade’ telt het niet mee, het kreng heeft nog nooit gewerkt. Nu hij op de grond ligt zie ik dat er een schroef aan de achterkant zit, waarmee we hem kunnen ‘ijken’. Ik stel hem maar in op 20 graden, zo voelt het ongeveer. Eens kijken wat er gebeurd…
We halen ergens een volkswagenbusje in, team nr…??. Het is dezelfde bus waarvan we in Amsterdam dachten dat hij veel lawaai maakte. Bij Antwerpen waren we ze ook al tegengekomen, daar dachten we dat het geluid erger was geworden. Nu weten we ZEKER dat het erger is! We rijden naast ze, en WIJ kunnen niet meer normaal met elkaar praten. Hoe erg moet het in die bak zelf zijn? Dat het ding nog kan rijden is een wonder, er MOET iets serieus mis zijn in die motor. Daarnaast vragen we ons af hoelang ze al op de weg zitten, want echt lekker doorrijden doen ze niet. Ze rijden iets van 80 tot 90 km per uur, maximaal. Dus die zijn uren langer onderweg dan wij…
950km. We rijden nog steeds op een lege maag: Evergreen en mandarijnen helpen. Eigenlijk is het wel ironisch. We rijden hier door een van de mooiste gebieden van Spanje. De Costa Brava, Lloret de Mar, Salou, we rijden er gewoon langs. Zelfs Barça met de Sagrada Familia, Parc Guell en de o-zo heerlijke tapas-restaurants… we laten het gewoon letterlijk en figuurlijk links liggen. Het is ZO jammer dat we hier niet meer tijd voor hebben maar aan de andere kant: In Afrika maken we dat weer goed en in Barcelona ben ik al geweest. We zijn ondertussen een speelbal van de wind geworden en worden van links naar rechts over de rijbaan geblazen. Althans: Harold claimt dat het de schuld van de wind is… We hebben uiteindelijk toch het wiel schoongemaakt onderweg, maar het trillen houdt aan.
988km. Restaurant nummer 4 blijkt ook gesloten te zijn en we beginnen te vrezen dat we de hele nacht op een lege maag moeten blijven rijden. Het is 21:30 uur, de tank is weer vol maar toch rijden we op onze reserves.
Vandaag al 1000km gehad.
We zitten onder Taragone met dezelfde groep
Volvo houdt vol…
Nog niet gegeten, we rijden door. Suzuki Powerrr!
Weer een stuk verderop staan we langs de snelweg en Ricky is zo moe dat we niet echt veel verder meer kunnen. We twijvelen of we ter plekke kamp zullen opslaan maar omdat er geen grasveldje te bekennen is rijden we nog maar even door, volgens een pompbediende is er in het dorp Silla wel een hotel. Of het ook nog open is op dit tijdstip kan hij alleen niet zeggen…1205km: We zijn in het dorpje Silla. Als we bij een tankstation de weg vragen naar het hotel is een van de klanten zo vriendelijk om voor ons uit te rijden. (Het heeft toch zijn voordelen om een knappe vrouw in de groep te hebben!) Onze ‘gids’ brengt ons dwars door het dorpje heen waar de laatste architect waarschijnlijk opgehangen, verjaagd of genegeerd is. Wat een hels lelijke gebouwen hier… en het ziet er nog nieuw uit! Alleen als we bij een tunnel komen hebben we een probleem: de Isuzu van JoLeo past er niet doorheen. Dat krijg je als je je reservewielen op je verhoogde dak legt en DAAR weer bovenop je stoelen vastbind…
We moeten allemaal keren en we zijn onze gids kwijt want die is uiteraard doorgereden. Als iedereen op de smalle straat is gekeerd komt ook de gids weer aanrijden en hij probeert ons om de tunnel heen te lijden. Na 3 minuten is hij hopeloos de weg kwijt en spreekt iemand anders aan op straat. Die geeft aanwijzingen en we gaan opnieuw rijden, tot onze stomme verbazing brengt hij ons naar de snelweg terug, en rijden we weer in tegengestelde richting terug naar Nederland! Euhm… DIT is niet de bedoeling! We geven hem het voordeel van de twijfel (wat kunnen we anders) en volgen nog even.
Valencia
Totaal afgelegde afstand: 1215km!!
| <<Dag 1<< | Voorblad Dagboek | >>Dag 3>> |
OFFROADRUNNER 