Dag 17: Zebrabar – Lac Rose

Als we wakker worden staat de zon al aardig te branden en bij het naar buiten kijken viel meteen al op dat de Zebrabar bij daglicht al onze verwachtingen te boven ging. Wat een paradijs! Een eigen strand(je), surfplanken, kano’s, palmbomen… alles om een paar dagen heerlijk te chillen. Helaas gaan wij na 1 nacht alweer verder richting Dakar… Dit moet, omdat we een douanier bij ons hebben die met ons meerijdt om zeker te weten dat we daadwerkelijk ook allemaal weer zo snel mogelijk vertrekken naar Gambia, zonder onze auto’s hier in dit land achter te laten. We moeten dus weer in die lange, langzame colonne bij elkaar blijven. Joepie. Na een fantastisch ontbijt met verse fruitsapjes (geen idee wat), gekookt eitje en vers brood gaan we uiteindelijk pas om 12:30 weg, in plaats van de 08:00 uur die in het roadbook stond. Dit, omdat we gisteren pas laat arriveerden en daarnaast zijn er wat auto’s met problemen. De andere Suzuki Samurai LWB die meerijdt heeft zijn koppakking gescheurd en is in serieuze problemen. Een Mercedes rijdt al dagen met een kromme wielophanging achter, waardoor de auto zo scheef op de weg staat dat je vanaf de bijrijdersstoel de bestickering aan de bestuurderskant kan lezen en ze hebben nu een lasser gevonden die het voor ze kan repareren… hopen ze. Bij de eerste benzinepomp moet er natuurlijk weer getankt worden door een aantal teams, maar de elektriciteit is uitgevallen. Nu moet de pompbediende de auto volpompen met een hevelpomp, wat erg tijdrovend is. Uiteindelijk wordt na 2 auto’s besloten dat we maar doorrijden naar de volgende benzinepomp. Onderweg (gisteren ook al eigenlijk) valt ons op dat we wel heel erg veel kinderen zien. Mensen krijgen hier waarschijnlijk al op zeer jonge leeftijd hun eerste kindje! Alle kinderen komen als bijen op de honing op ons af als we stil gaan staan om een “cadeau” of een “Bic” van ons los te peuteren. Wij trappen daar niet in, de kinderen zien er allemaal heel goed doorvoedt uit, hebben fatsoenlijke kleding aan, gaan overduidelijk naar school (Schooltassen met boeken onder hun arm) en hebben schoon water tot hun beschikking. Wij geven onze weggeefspullen die we bij ons hebben liever weg aan kinderen die al deze dingen NIET hebben! Via SMS, 27/11/2006 17h43 Na 5 uur wachten & smeergeld betalen mogen we Senegal in! Om half2 dineren in Zebrabar 15 51,843′ N 16 30,705′ W. Uitslapen, luxe ontbijt, nu naar Dakar!! Bij het tweede benzinestation parkeren we naast een enorme vrachtwagenaanhanger met een bordje “a vendre” erop. Terwijl ik probeer een foto te nemen waarop het lijkt dat de suzuki voor de aanhanger gekoppeld is, komt er een man op me af die me vraagt wat ik voor de aanhanger wil geven. Afgezien van het feit dat ik er geen nut voor heb, kijk ik nog eens verbaasd naar de Suzuki en vraag me af hoe die man denkt dat ik dat kreng weg ga krijgen! Als we weer zeer, zeer lang moeten wachten totdat iedereen zijn tank gevuld heeft zijn we het helemaal zat en we besluiten gewoon met ons groepje weg te gaan. We zien het wel als we in de problemen komen omdat we zonder de douanier rondtuffen. Gezeik… zo is er toch niets aan? 153km. Even pauze. Het stokbrood –vanmorgen vers- is nu beschuit, de cola is warm, de ‘vache-qui-rit’ is vloeibaar, afijn: zomerse temperaturen. Het stuk rijden met de kleine groep heeft een enorme verbetering van ons humeur opgeleverd, we maken weer grappen en stoppen nu af en toe zelf ook om een foto te nemen. We komen nu dan eindelijk een van de mooiste bomen van Afrika tegen: De Boabab-boom. Alleen de naam is al leuk! Terwijl we staan te eten sluiten er twee volvo’s aan: de 740 van het KRO-team en een Amazon. Als we weer weg willen start de Amazon niet meer, als we de accu meten blijkt daar maar 11,4V in te ziten. Tsja… net te laag! Duwen werkt ook niet meer, slepen nog wel. Met draaiende motor meet ik 12,4V, ofwel: versleten dynamo. We adviseren ze geen radio, lampen, ventilator of toeter oid te gebruiken, het is nog 100km tot Dakar en daar kunnen we dan 2 dagen sleutelen. De bomen worden groter, de vrouwen worden mooier, wonderlijk mooie natuur hier! 232km. We rijden door een dorp voor Dakar en de politie wijst ons de weg, waarschijnlijk naar Lac Rose. Als we gewoon rechtdoor moeten steken ze alleen maar hun duim omhoog, met een smile van oor tot oor. Erg leuk! We rijden nog steeds zonder de douanier die ons zou beschermen tegen alle politie, voorlopig hebben we hem niet gemist. Sterker, zonder die brave borst schiet het een stuk sneller op! (Tip voor de volgenden: Loos de douane!) 238km. We hebben waarschijnlijk een afslag gemist en de bevolking begint massaal te zwaaien en te wijzen. Alles en iedereen draait ineens midden op de doorgaande weg, een grote chaos en de polite houdt de rest van het verkeer tegen. Gaaf… 241km. Aankomst! Via SMS, 27/11/2006 20h31 WE ZIJN ER!! We liggen in het zwembad, de Suzuki staat, uiteraard als 1e, naast het zwembad en vieren een KLEIN feestje aan Lac Rose. 14 50,102′ N 17 15,111′ W. <<Dag 16<< Voorblad Dagboek >>Dag 18>>

Advertentie