Gisteravond vroegen andere teams ons wat de rolverdeling binnen de groep was en Joris had een van zijn grappige momenten:
| Joris: Henryk: Sander: Leonie: Harold: Arjan: Ricky: Marc & Chris: |
Koffie manager. Koffie manager in opleiding. Chef navigator. Mama & facilitaire dienstverlening. Chef werkplaats. Assistent chef werkplaats. Voorzitter tweewielerzaken & tevens enige belanghebbende. Runnen de afdeling Nutteloze Zaken en zorgen voor de foerage. |
Koning Arthur
Mooi om te zien is dat hij door de lokale bevolking met erg veel respect wordt behandeld, maar ja: Als HIJ niet tevreden is blijven we ALLEMAAL weg…
De extreme route blijkt erg zwaar te zijn, Arthur heeft besloten om wat extra eisen te stellen aan de goedgekeurde voertuigen. De ‘normale’ auto’s met 4×4 (de Subaru’s) mogen niet mee, 2-wiel aangedreven auto’s al HELEMAAL niet, motorfietsen worden afgeraden en als je nu al rare geluiden hoort kan je ook maar beter nu al afhaken. De sfeer is door de toon waarop hij het vertelt wat gespannen, waar gaan we aan beginnen? De Eend van Mike (groep 1) blijkt in de Sahara in stukken te zijn gebroken, er zijn er maar weinig die daar niet om moeten glimlachen. Het is lullig voor hem, maar hij had een wel erg grote bek voor vertrek dus tsja… boontje & loontje enzo… Arthur was met groep 1 mee en hij heeft waypoints genomen tijdens de route. Die leest hij nu voor en wij notuleren braaf. De reden is wat luguber: het is handig om te weten waar je heen moet als je elkaar kwijtraakt… Kwijtraken? Sorry?Eigenlijk is het de bedoeling dat er twee groepen gemaakt worden, maar dan komt uiteraard de vraag: wie rijdt met wie mee? Als heel snel blijkt dat een verkeerde formulering te zijn, de vraag zou eigenlijk moeten zijn: wie wil er in de groep waar ook Manic Moose in zit? Eigenlijk wil niemand met hen meerijden, het is triest, maar waar. Het vreemdste is nog dat ze het zelf niet zo zien; ze doen hun uiterste best om te laten zien hoe goed ze wel niet zijn voorbereid. Koen loopt met een Rambo-mes van zo’n 30cm langs zijn been, Cia doet nog wat Yoga-oefeningen voor vertrek, heeft tips voor iedereen die niet wil luisteren, ze schroeven hun plaatstalen roosters weer voor de zijruiten zodat er niemand kan inbreken en eigenlijk staat de rest er hoofdschuddend naar te kijken. Het zijn op zich leuke mensen en ik heb er goed contact mee, maar soms… Het probleem van de twee groepen wordt snel opgelost: we gaan als 1 groep.Arthur ziet in een hoek van de camping de gepimpte Patrol staan en kan er eigenlijk wel om lachen, maar besluit toch om de imperialistische monarch uit te gaan hangen: alle stickers van de organisatie moeten er vanaf en vernietigd worden. Hij wil niet dat andere groepen door de eigenaar benaderd worden onder het mom van ‘ik ben van de organisatie’ en eigenlijk heeft hij wel een puntje. Het ziet er alleen wat raar uit.
Vlak voor vertrek ren ik nog even naar de winkel voor wat brood en ‘lachende koe’, en we vertrekken. Het was eigenlijk de bedoeling dat Arthur met ons mee zal rijden, maar hij kan geen auto vinden. Als hij er toch nog een vindt, komt hij achter ons aan. Waarom is ons alleen onduidelijk…
Onderweg zien we de eerste kamelenkeutels: dat blijken ZEER grote konijnenkeutels te zijn.
ZAND!
– Slippers lopen prima in het zand, maar op je sokken is veel beter.
– Als je grip wilt houden moet je zeker NIET in het spoor van je voorganger rijden. Zoek een nieuw spoor!!
– Gang is alles, rem niet af omdat je voorganger dat doet, rijd eromheen!
Het oponthoud door duinpan 1 is zo’n 45 minuten en we vragen ons af wat er nog meer op ons pad komt. Dit was eigenlijk een duintje van niets…93km. Team Joleo heeft een probleem: het achterste deel van de uitlaat is afgebroken en zit vast tussen de bladveren. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet maar het is echt zo. Harold ligt er alweer onder om de uitlaat te verwijderen, maar de auto is verkeerd opgekrikt. De krik staat onder het wiel, waardoor de druk nog op de vering staat. Ik wil de krik eronderuit hebben, onder het chassis zetten waardoor de uitlaat los zal komen. Maar ja, ik haal geen krik weg als er mensen onder de auto liggen… Ik geef het op, hij luistert niet en ga even wat drinken. De gids Mohammed is het ook al snel zat en omdat hij geen Nederlands spreekt is hij simpeler: hij grijpt zonder woorden in en heeft de uitlaat er binnen 10 seconden onderuit. In de auto geef ik maar even aan dat ik niet graag genegeerd wordt en net als met andere kleine frustraties onderweg gaat ook dit prima: we praten er even over en klaar.
107km. Manic Moose begint te seinen en geheel volgens afspraak stopt de hele groep onmiddellijk. Zij zijn de enigen zonder 27mc, knipperen is hun enige vorm van communicatie. Als iedereen al 5 minuten stilstaat komen ze eindelijk de auto uit en kunnen we vragen wat er aan de hand is. Koen is zich van geen kwaad bewust en vroeg zich zelf al af waarom iedereen stilstond. Hij wilde wat uit de achterbak pakken zat met zijn kont tegen de lichtschakelaars…
115km. Spectaculair moment! Wij rijden achter de ‘Woestijridders’ (nog steeds met die idiote helmpjes van ze) aan en verbazen ons al kilometerslang over de zware belading van ze. Maar ja, ze reden nog met een aanhanger en die mocht niet mee met de Extreme Route. Dus hebben ze al die lading erbij gepropt in de auto… Alle stenen tussen de bandensporen worden platgewalst door het laagste punt van de auto: het reservewiel. En nu, na 115km van foltering, begeeft de ophanging van het reservewiel het met een grote klap. De scharnieren aan de voorkant breken af, het reservewiel blijft haken in het zand waardoor de hele auto een halve meter de lucht invliegt en het reservewiel komt als een projectiel op ons af. Ik weet het te ontwijken, er is geen verdere schade aan de Patrol en als de rest van het reservewielrek (hoe heet het eigenlijk) is gedemonteerd, in de Sahara is gedumpt en het reservewiel op het dak van Joleo is vastgebonden kunnen we weer verder. Al met al schiet het niet echt op vandaag, we staan vaak stil!
158km. Team Joleo verliest het eerste deel (eigenlijk het achterste dus laatste deel) van de uitlaat. Het restant binden we op met ijzerdraad, rijden. Wie heeft er in de Sahara eigenlijk een knalpot nodig? Ook de bagage op het dak van de Trooper ligt gevaarlijk los, de bumper hangt los, de bullbar hangt los, het vliegtuig op de motorkap is verdwenen en blijkt tussen de bumper en de bescherming onder de motorkap te liggen. Wat een TOPwagen!
Omdat we nu toch stilstaan maken we meteen maar lunch en team Aanlag 1 en 2 besluiten dat dit toch de mooiste zandbunker is die ze ooit zullen tegenkomen. Ze pakken drie golfclubs uit de achterbak met een zak golfballetjes en iedereen die wil mag proberen een bal terug naar Nouâdhibou te slaan. Ik ga op vakantie en ik neem mee… De clubs laten ze achter in de woestijn, als gedenkteken met bordje.
Via de satelliettelefoon is er gebeld met groep 1, die hebben nieuwe problemen. Er is door gebrek aan benzine getankt bij ‘handelaren’. En nu blijkt dat de benzine is aangelengd met water! Een paar auto’s staan met problemen stil… en wij zijn nu gewaarschuwd.
Nu we het toch over benzine hebben gooien wij vast de jerrycan met benzine in de tank. Het kreng lekt door een klein gaatje in de dop en de auto hangt vol met benzinedampen. Met raampje open rijden is wel een optie, ook qua temperatuur, maar ja… dat stof is verschrikkelijk!
Het is vreemd om te zien dat de groep bij de lunch in twee groepen bij elkaar gaat zitten: In de ene groep Manic Moose en de Woestijnridders…. En dan de rest.
Vanmorgen voor vertrek werden we op de camping uitgezwaaid en MOESTEN we nog even een handje schudden met een van de gidsen, al rijdend naar de uitgang. Als laatste had hij nog een opmerking over of we wel of niet het eindpunt zouden halen… “Insj’ Allah” (oid) wat volgens mij zoveel betekent als “Het is aan God”, of “Als God het behaagd”. Hoe we het moeten interpreteren weet ik niet maar hij bedoelde vast dat het wel goed kwam.
191km. Team Joleo verliest deel 2 van de uitlaat nu ook, dus staan we weer even stil. Als we de restanten weer opbinden kijken we voor het gemak ook maar even onder de andere auto’s en wat blijkt: Team Aanleg 1 heeft ook een gebroken uitlaat, net als de andere Trooper. Het opbinden met ijzerdraad is weer een tip, werkt fantastisch!
300km. WE HEBBEN SCHADE!! Echt waar, heus, het is verschrikkelijk maar we er is iets stuk. Nu het donker wordt valt het pas op, maar het klokje in het dashboard werkt niet meer! Zullen we Dakar nog halen? En had iemand hier een weddenschap op afgesloten?
355km. Het is ondertussen 20:30 uur (volgens ons mobieltje zonder ontvangst) en het is pikkedonker. We (de groep) zijn Team Joleo & de Tandartsen (met een gids!) kwijt. Het “wegdek” -of liever de ondergrond- bestaat uit zand & wasborden, heeeel veeeeeeeeeel wasborden. Mijn rug is na 12 uur en 250 km offroad stuiteren doodmoe, ik wil plat liggen en ontspannen. We moeten nog een klein stukje door, maar of dat nu 18 of 80 kilometer is kan de gids niet duidelijk maken. Eerlijk gezegd betwijfelen we of hij weet hoe lang een kilometer is.
Het is nu 21:30 uur en we staan nog steeds stil want zijn Joleo & een Patrol met gids kwijt. Koen is met de andere gids naar ze op zoek, dus we staan hier midden in de woestijn, in het stikkedonker, zonder gidsen en zonder enig idee hoe lang het nog gaat duren. En we lachen ons nog rot ook! De teams Aanleg 1 en 2 hebben de stereo vol open staan en er wordt gezellige rotopmerkingen over en weer gemaakt over andermans zangkunsten, een stukje Noord-Holland in de Sahara; heerlijk.
Ben Amira
Net gegeten -ravioli uit blik- en met de muziek uit de mobiele telefoon van de gids (Gamma, Gamma, Gamma is great) doet Leonie de afwas die Harold zou doen.
We hebben op 374 km nog een lekke band gehad; we waren over een grote steen gereden ergens in de middag en blijkbaar ging het dus toch fout. Het was een mooi voorbeeld hoe goed Harold en ik op elkaar ingespeeld zijn met dit soort dingen: binnen 3 minuten reden we weer en andere teams willen niet geloven dat we echt een band gewisseld hebben. Gelukkig is het reservewiel oranje…
Iedereen is moe en duikt snel in bed, ik ook.
| <<Dag 11<< | Voorblad Dagboek | >>Dag 13>> |
OFFROADRUNNER 