De voorbereidingen
Dag 0
Dit is het dan: de laatste dag van de voorbereidingen. De laatste keer alleen wakker worden voor de komende maand. De laatste keer uitslapen, althans… dat was de bedoeling. We hebben eigenlijk toch nog veel te doen. De laatste nieuwsbrief verzenden voor vertrek, met de organisatie bellen (altijd feest), boodschappen doen, alles nog inpakken want eigenlijk is daar dus nog niets van gekomen, het huis schoonmaken want ik wil niet thuiskomen in een puinbak, en zo zijn er nog wel tien of twintig kleine dingen te verzinnen die nog moeten gebeuren. De dag vliegt voorbij en aan het einde ben ik kapot, maar Harold is er nog niet. Hij is onderweg met de auto hierheen en ik probeer de gedachten over spookrijders, opgeblazen motoren en overstekende bulldozers uit mijn gedachten te bannen. NU kan er toch niets meer mis gaan? Harold komt uiteindelijk aan, niets aan de hand en we kunnen mijn spullen in de auto gaan stoppen.
En dan kom ik voor een verassing te staan. De auto is namelijk VOL. We hebben ons de afgelopen weken steeds afgevraagd waar iedereen zich toch zo druk over maakte. Iedereen had het over ruimtegebrek in de auto, maar wij hadden in onze kleine Suzuki gewoon nog ruimte over… dus waarom zou het dan niet in een Patrol of een Volvo-station passen?
Maar nu sta ik oog in oog met een afgeladen Suzuki. En mijn spullen moeten er nog BIJ. Oeps… Waar gaan wij eigenlijk slapen de eerste nachten? Waar gaan we al die spullen laten als we op dat bed willen liggen? DAT past allemaal niet in de voetenbak bij de pedalen en de bijrijderplek… Terwijl de adrenaline ons voortstuwt (het gaat nu dan echt gebeuren, echt waar, heus… toch???) pakken we de auto verder in en gaan maar naar bed. Slapen is alleen lastig, we hebben echt het idee dat het niet werkelijk is… Na maanden van voorbereiding en dromen gaat het dan nu echt gebeuren, we gaan naar Dakar. En dat klinkt ZO onwerkelijk… dat het niet waar kan zijn. De reis was altijd “ver weg” of “aan het einde van het jaar”. En nu is het MORGEN! Hoe kan je nu gaan slapen als je morgen aan je droomreis begint? Gelukkig winnen mijn oogleden het van de adrenaline…
En dan kom ik voor een verassing te staan. De auto is namelijk VOL. We hebben ons de afgelopen weken steeds afgevraagd waar iedereen zich toch zo druk over maakte. Iedereen had het over ruimtegebrek in de auto, maar wij hadden in onze kleine Suzuki gewoon nog ruimte over… dus waarom zou het dan niet in een Patrol of een Volvo-station passen?
Maar nu sta ik oog in oog met een afgeladen Suzuki. En mijn spullen moeten er nog BIJ. Oeps… Waar gaan wij eigenlijk slapen de eerste nachten? Waar gaan we al die spullen laten als we op dat bed willen liggen? DAT past allemaal niet in de voetenbak bij de pedalen en de bijrijderplek… Terwijl de adrenaline ons voortstuwt (het gaat nu dan echt gebeuren, echt waar, heus… toch???) pakken we de auto verder in en gaan maar naar bed. Slapen is alleen lastig, we hebben echt het idee dat het niet werkelijk is… Na maanden van voorbereiding en dromen gaat het dan nu echt gebeuren, we gaan naar Dakar. En dat klinkt ZO onwerkelijk… dat het niet waar kan zijn. De reis was altijd “ver weg” of “aan het einde van het jaar”. En nu is het MORGEN! Hoe kan je nu gaan slapen als je morgen aan je droomreis begint? Gelukkig winnen mijn oogleden het van de adrenaline…
| Voorblad Dagboek | >>Dag 1>> |
OFFROADRUNNER 